Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή

Ιερομόναχος Αγάπιος Κολυβάς Παπαντωνάτος
Κατά Μασόνων, 1. «Ανατροπή της Φραγμασωνικής Πίστεως (1782)»

Ανέκδοτο κείμενο του 1782
Συγγραφέας: Αγάπιος Κολυβάς Παπαντωνάτος (Ιερομόναχος)
Εκδίδουν: π. Γεώργιος Μεταλληνός, Χαράλαμπος Μηνάογλου
Α΄ Έκδοση: 2007
Σχήμα: 170 Χ 240 χιλ.
Σελίδες: 288

Πρόκειται για ένα ανέκδοτο κείμενο του 18ου αιώνα, του οποίου το χειρόγραφο βρίσκεται στη Μονή Οσίου Γρηγορίου στο Άγιον Όρος και το ανακάλυψε σε μικροφίλμ στη Μονή Βλατάδων ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, ο οποίος το επιμελήθηκε με τη συνεργασία του φιλολόγου Χαράλαμπου Μηνάογλου και οι Πρότυπες Θεσσαλικές Εκδόσεις το εξέδωσαν στη σειρά «Κατά Μασόνων», που εγκαινιάζεται με τον τίτλο αυτό. Πρόκειται για το βιβλίο του Ιερομονάχου Αγαπίου Κολυβά Παπαντωνάτου, «Ανατροπή της Φραγμασωνικής Πίστεως», το οποίο έγραψε το 1782 και έκτοτε παρέμεινε ανέκδοτο. Το έργο αυτό είναι η πρώτη εκτενής εκλαϊκευτική αντιπαράθεση της Ορθοδοξίας με τον Τεκτονισμό, που ενσαρκώνει τη Δυτική αντιχριστιανικότητα. Δίνει την ταυτότητα των μασόνων και του τεκτονισμού. Αναφέρεται στις απατηλές μεθόδους των μασόνων, στη μασονική μυστικότητα, στις μυήσεις, στη συνωμοτική δράση τους. Συσχετίζει τον μασονισμό με τη μαγεία, διαψεύδει και καταγγέλλει τις «αγαθοεργίες τους» και τους κατηγορεί για ανηθικότητα. Επιχειρεί «σύντομον της κακίας τους έλεγχον», όπως ο ίδιος αναφέρει. Η κριτική του αποβλέπει στη διαφώτιση και προστασία των ορθοδόξων χριστιανών, παρά στη συνέτιση των μασόνων. Χαρακτηρίζει ασύμβατες τις ιδιότητες του ορθοδόξου χριστιανού και του μασόνου. Ο μασονισμός είναι πλήρης ανατροπή του Χριστιανισμού, λέει. Κρίνει και χαρακτηρίζει τη μασονία ως θρησκεία, της οποίας τα δόγματα περί οικοδομήσεως του ναού κ.λπ. ανασκευάζει και αποδεικνύει ως προσχήματα της σατανολατρείας της. Αναζητεί τις ιστορικές αρχές της μασονίας, για να καταλήξει στο 1652-3. Σε κάθε περίπτωση το έργο αυτό αποτελεί και την πρώτη απόπειρα συγγραφής μίας συνοπτικής ιστορίας του τεκτονισμού στα ελληνικά, που επιβεβαιώνεται με εκπληκτική ακρίβεια από τη σύγχρονη ιστορική έρευνα. Η γλώσσα του συγγραφέα είναι η δημοτική της εποχής του, εύκολα κατανοητή από τον σημερινό αναγνώστη, τον οποίο βοηθά αποτελεσματικά το Γλωσσάριο που βρίσκεται στο τέλος του βιβλίου.

Αποστολικά Μηνύματα
(52 Κηρύγματα στις Αποστολικές Περικοπές του Ενιαυτού)

ISBN: 978-960-6683-03-06
Συγγραφέας: πρωτοπρ. Πολύκαρπος Γρ. Τύμπας (Θεολόγος)
Α΄ Έκδοση: 2008
Σχήμα: 130 Χ 210 χιλ.
Σελίδες: 270
Βιβλιοδεσία: Πολυτελής

Τα αποστολικά μηνύματα περιέχουν 52 θεία κηρύγματα στις αποστολικές περικοπές του έτους. Σε απλή κατανοητή γλώσσα αναπτύσσονται ομιλίες που αναφέρονται σε επίκαιρα, ενδιαφέροντα και ωφέλιμα θἐματα, αποβλέποντα στον ψυχικό καταρτισμό του πιστού. Παράλληλα πρός το περιεχόμενο των ομιλιών παρατίθεται και το κείμενο των αποστολικών περικοπών για την πληρέστερη κατανόησή τους. Η μελέτη του Θείου Λόγου είναι από τα βασικότερα καθήκοντα του Χριστιανού, διότι οδηγείται«εις επίγνωσιν του θελήματος του Θεού» και καταρτίζεται πνευματικά. «Ο νόμος του Κυρίου άμωμος, η μαρτυρία του Κυρίου πιστή, σοφίζουσα νήπια, τα δικαιώματα Κυρίου ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν, η εντολή Κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα οφθαλμούς» (Ψαλμ. 18, 8-9), λέγει ο Δαβίδ, που μελετούσε τον λόγο του Θεού μέρα και νύκτα. Ο απ. Παύλος συνιστά στον μαθητή του Τιμόθεο: «Ταύτα μελέτα (τα βιβλία των Αγίων Γραφών) εν τούτοις ίσθι, ίνα σου η προκοπή φανερά η εν πάσι» (Α' Τιμ. δ' 15). Μακάριοι είναι, κατά την ρήση του Χριστού, οι ακούοντες και μελετώντες τον λόγο του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν. Πολλά έχει να ωφεληθεί ο αναγνώστης από την μελέτη των «Αποστολικών Μηνυμάτων». Είναι δε χρήσιμο βοήθημα στους κήρυκες του Θείου Λόγου, κληρικούς και θεολόγους.

Η Ελληνορθόδοξη Παιδεία στον Εικοστό Πρώτο Αιώνα

ISBN: 978-960-6683-15-2
Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Ι. Χολέβας
Α΄ Έκδοση: 2007
Σχήμα: 128 Χ 205 χιλ.
Σελίδες: 128
Εξώφυλλο: Μαλακό

Ἑλληνορθόδοξη Παιδεία
Οἰκουμενικὴ καὶ ἐπίκαιρη
στὸν 21ο αἰῶνα καὶ πάντα
Ἀναγέννηση τῶν ἑλληνικῶν σπουδῶν στὸν κόσμο

Τὸ βιβλίο παρουσιάζει τὶς ρίζες τῆς Ἑλληνορθόδοξης Παιδείας μὲ ἀναφορὲς στοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό. Ταυτοχρόνως ἀναλύει ὁρισμένα ἀπὸ τὰ σύγχρονα ζητήματα ὅπως ἡ ἔννοια τῆς πραγματικῆς Παιδείας, ἡ ἀπομάκρυνση τῶν νέων ἀπὸ τὸν πλοῦτο τῆς ἑνιαίας ἑλληνικῆς γλώσσας, ἡ διαστρέβλωση τῆς Ἱστορίας μας, ἡ ἀνάγκη διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Ὀρθοδόξων Θρησκευτικῶν, οἱ συνέπειες τῆς παγκοσμιοποιήσεως κ.ἄ. ● Ὁ συγγραφεὺς πιστεύει στὴν οἰκουμενικότητα καὶ στὴν ἐπικαιρότητα τῆς Ἑλληνορθόδοξης Παιδείας, γι’ αὐτὸ τονίζει στὸν Πρόλογό του: ● «Ἡ ἔννοια καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς Ἑλληνορθόδοξης Παιδείας δὲν ἀναφέρονται μόνο στὸ παρελθόν. Ἡ κλασσικὴ Γραμματεία, τὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων, ἡ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ ὁ πλοῦτος τῆς ἱστορικῆς μας παραδόσεως πιστεύω ὅτι μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν τὴν βάση γιὰ μία ἐλπιδοφόρο πορεία στὸν 21ο αἰῶνα καὶ νὰ παράσχουν διδάγματα γιὰ τὴν διαμόρφωση ὁλοκληρωμένων χαρακτήρων. Γιὰ νὰ ἔχουμε νέους μὲ ἦθος, ἀνθρωπιά, δημοκρατικὴ εὐθύνη καὶ μὲ σεβασμὸ στὸν Θεό, στὴν Πατρίδα, στὴν πολιτιστική μας κληρονομιά». ● Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ κ. Χολέβας θὰ σημειώσει: «Ἡ ἔννοια τῆς Παιδείας, ἔγραψε ὁ Γερμανὸς φιλόσοφος Γαῖγκερ, εἶναι στενότατα συνυφασμένη καὶ συνδεδεμένη μὲ τὴν ἔννοια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Παιδεία σημαίνει νὰ μορφώσουμε, δηλαδὴ νὰ διαμορφώσουμε, ἕνα σωστὸ χαρακτῆρα, μία ὁλοκληρωμένη προσωπικότητα, ἕναν ἄνθρωπο πολυδιάστατο, κοινωνικό, μὲ αἴσθηση τοῦ χρέους του ἀπέναντι στὸν Θεό, στὸ κοινωνικὸ σύνολο, στὴν Πατρίδα, στὴν Ἀνθρωπότητα. Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια ἡ εὐρωπαϊκὴ Παιδεία ἀντλεῖ καὶ πρέπει νὰ ἀντλεῖ τὶς πνευματικές της καταβολὲς καὶ δυνάμεις ἀπὸ τὶς τρεῖς συνιστῶσες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ: Ἀπὸ τὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα (δημοκρατία, ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ καλὸ τοῦ δήμου, πατριωτισμός), ἀπὸ τὴ Ρώμη (γραπτὸ δίκαιο, ὑποταγὴ στοὺς νόμους, ὀργανωτικὸ πνεῦμα) καὶ ἀπὸ τὸν Χριστιανισμὸ (στόχος τοῦ ἀνθρώπου τὸ καθ’ ὁμοίωσιν, πίστη στὸν Θεό, ταπεινοφροσύνη, φιλανθρωπία). Σήμερα βλέπουμε νὰ γίνεται μεγαλύτερος λόγος γιὰ τὴν ἐκπαίδευση, τὴν ἐπιμόρφωση, τὴν κατάρτιση. Φυσικὰ εἶναι χρήσιμες καὶ αὐτὲς οἱ διαδικασίες γιὰ τὴν παροχὴ ἐξειδικευμένων γνώσεων καὶ γιὰ τὴν προώθηση τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας. Ἂς μὴν λησμονοῦμε, ὅμως, ὅτι χωρὶς τὶς βάσεις τῆς Παιδείας κάθε ἐπὶ μέρους ἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα θὰ ἔχει σαθρὰ θεμέλια. Τὸ πρώτιστο ἐρώτημα τῆς Παιδείας εἶναι: “ποιὸν τύπο ἀνθρώπου θέλουμε νὰ διαμορφώσουμε;”, ἐνῷ γιὰ τὴν ἐκπαίδευση τὸ ἀντίστοιχο ἐρώτημα εἶναι: “ποιὲς συγκεκριμένες γνώσεις καὶ πληροφορίες χρειάζεται ὁ νέος γιὰ νὰ ἀσκήσει τὸ τάδε ἐπάγγελμα”. Παιδεία καὶ ἐκπαίδευση εἶναι ἀλληλένδετες καὶ ἐξ ἴσου ἀπαραίτητες. Ἡ σύγχρονη Εὐρώπη χρειάζεται τὴν ἐκπαίδευση γιὰ νὰ μὴν ὑστερεῖ ἐπιστημονικὰ καὶ τεχνολογικὰ ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, τὴ Ρωσία, τὴν Κίνα καὶ ἄλλες διεθνεῖς δυνάμεις. Χρειάζεται, ὅμως, ἀκόμη περισσότερο τὴν Παιδεία γιὰ νὰ βρεῖ τὴν πορεία καὶ τὸν προσανατολισμό της, γιὰ νὰ δώσει ἕνα μέλλον στὸ παρελθόν της». ► Λ.Ντ.

Η Πατερική στάση στους θεολογικούς διαλόγους και
ο Οικ. Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Συγγραφέας: Παναγιώτης Σημάτης
ISBN: 978-960-6683-23-7
Σχήμα:130x205 χιλ.
Σελίδες: 288

Εἶναι γνωστὲς οἱ συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἡ Πατερική γραμμή, στὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς ἑτερόδοξους, ξεστράτισε τὸν προηγούμενο αἰῶνα μὲ εὐθύνη τοῦ ἐμπερίστατου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Καὶ ἐνῶ ὁ βηματισμὸς τῶν προηγούμενων Πατριαρχῶν, πρὸς τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὴν ἐξουσιαστικὴ βουλιμία τοῦ Πάπα, εἶχε καὶ διαλείμματα, ἐλάμβανε ὑπ’ ὄψιν τὶς ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν, τώρα πλέον τὰ βήματα ἔγιναν ταχύτατοι διασκελισμοί, ὅπως αὐτὸ ἀποδεικνύεται ἀπὸ συγκεκριμένες ἐνέργειες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ἀφοῦ καὶ οἱ ἡγέτες τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ποὺ προέβαλλαν ἕως τότε σθεναρὰ ἀντίσταση, συνθηκολόγησαν.
Αὐτὲς οἱ ἐνέργειες ὁδήγησαν ἀνεπαισθήτως στὴν υἱοθέτηση καὶ ὑλοποίηση μιᾶς οἰκουμενιστικοῦ καὶ οὐνιτικοῦ τύπου θεολογίας, ὅπως φαίνεται καὶ διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ, ἀπὸ τὴν ἁπλὴ ἀνάγνωση τῶν παρατιθεμένων στὸν παρόντα τόμο πατερικῶν κειμένων, ἀφοῦ καταστρατηγοῦνται μεθοδικὰ ἕως καταργήσεως ἀποστολικὰ παραγγέλματα, δόγματα καὶ Ἱεροὶ Κανόνες, καὶ ὄχι μόνον «κατ’οἰκονομίαν», παρὰ τὶς συχνὲς διαβεβαιώσεις τοῦ Πατριάρχη, ὅτι «οὐδὲν θυσιάζομεν καὶ οὐδὲν ἀπεμπολοῦμεν», ὁ ὁποῖος στηρίζει τὰ ἀντιπατερικὰ καὶ ἀντορθόδοξα ἀνοίγματα πρὸς τὸ Βατικανὸ καὶ στὸ ἀναπόδεικτο ἐπιχείρημα ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἔχουν εἰλικρίνεια!

Πῶς ἔγινε ὁ Πάπας «ἀλάθητος»

Συγγραφέας: Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
(Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών)

isbn: 960-7146-77-8
Β΄ Έκδοση: 2002
Σχήμα: 130 Χ 205 χιλ.
Σελίδες: 144

Ἡ ἔρευνα τοῦ Α. Μπ. Χάσλερ ἀνήκει στὰ ἔργα ποὺ γράφονται ἀπὸ δυτικοὺς χριστιανούς, μὲ αὐξημένο αἴσθημα εὐθύνης καὶ ἀξιοπρέπειας, ἀλλὰ καὶ σεβασμοῦ πρὸς τὴν ἀλήθεια· γι’ αὐτὸ ὑφίστανται κακόπιστη κριτική, διασυρμό, ἀκόμη καὶ διωγμοὺς ἀπὸ τὸν παπισμό. Εἶναι μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες προσφορὲς στὸ Χριστιανισμὸ καὶ θετικότατη ὑπηρεσία στὴ δυτικὴ Χριστιανοσύνη, ποὺ παραπαίει στὴν πλάνη καὶ πνίγεται στὸ ἀδυσώπητο χάος ἑνὸς θλιβεροῦ ἀνθρωποκεντρισμοῦ, ποὺ ἐκφράζεται ὡς Παπισμὸς ἢ Προτεσταντισμός. Ὁ Χάσλερ πραγματοποιεῖ μία τολμηρὴ ἀνατομία τῶν ἐξελίξεων τοῦ παπικοῦ οἰκοδομήματος στὰ 150 τελευταῖα χρόνια, στὰ πλαίσια τῆς ἐπιδιώξεως δογματοποιήσεως τοῦ ἀλαθήτου. • Τὸ «δόγμα» αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν ἀποκορύφωση τῆς μακρᾶς διαδικασίας ἀλλοτριώσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ στὸ χῶρο τῆς παπικῆς χριστιανοσύνης. Ὁ πάπας ξεπερνᾶ τὰ ὅρια τοῦ πρωτείου μέσα στὴν Ἐκκλησία, τοποθετεῖται πάνω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ τελικὰ βγαίνει ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἐδῶ ἔγκειται ἡ τραγικότητα τῶν φανατικῶν ὀπαδῶν τοῦ ἀλαθήτου, ποὺ μὲ τὸ δόγμα αὐτὸ ἐζημίωσαν ἀνεπανόρθωτα τὴ δυτικὴ χριστιανοσύνη καὶ τὴν ἱερὴ ὑπόθεση τῆς ἑνότητος. • Μὲ τὸ ἀλάθητο ἀλλοτριώθηκε τελεσίδικα ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία σὲ «ἰδεολογία» καὶ «κοσμοθεωρία», σὲ «καθεστώς» καὶ «σύστημα» ἐγκοσμιοκρατικό, σ’ αὐτὸ ποὺ ἐκφράζει ὁ ὅρος «Παπισμός».

Διδάγματα από τη ζωή και το έργο του  Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Συγγραφέας: Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Α΄ Έκδοση: 2006
Σχήμα: 130 Χ 205 χιλ.
Σελίδες: 64

Η μαρτυρία του Αγίου Όρους στον σύγχρονο κόσμο

Συγγραφέας: Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
isbn: 960-7146-88-3
Α΄ Έκδοση: 2003
Σχήμα: 140 Χ 205 χιλ.
Σελίδες: 256

Στην υπερχιλιόχρονη Ιστορία του Αγίου Όρους παρατηρεί κανείς την ακμή και την κρίση της μοναχικής πολιτείας. Παρατηρεί την προσφορά του μοναχισμού στο Έθνος και την Εκκλησία. Σ' έναν οδηγό ή λεύκωμα βρίσκει χρήσιμες πληροφορίες ο σημερινός προσκυνητής για τον ιερό Άθωνα. Η σημασία όμως του Αγίου Όρους δεν βρίσκεται στις φυσικές καλλονές τις αξιοθαύμαστες, τους θησαυρούς τους ανεκτίμητους, τους βυζαντινούς πύργους, τα καθολικά, τα καμπαναριά, τα χρυσά τέμπλα, ακόμη και στα τόσα τίμια λείψανα των αγίων μας, τα τίμια δώρα των μάγων, τα τεμάχια Τιμίου Ξύλου, τη Ζώνη της Θεοτόκου, τις Θαυματουργές εικόνες, μα στο ότι το Άγιον Όρος είναι εργαστήρι αρετής και αγιότητος.

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε «Ομιλίες στους κδ΄ οίκους του Ακάθιστου Ύμνου»

Συγγραφέας: πρωτοπρ. Πολύκαρπος Γρ. Τύμπας (Θεολόγος)

isbn: 960-7146-87-5Α΄ Έκδοση: 2003
Σχήμα: 130 Χ 205 χιλ.
Σελίδες: 112

Χειραγωγία στη Μετάνοια
Πρακτικός οδηγός για το ιερό μυστήριο της Εξομολογήσεως

Συγγραφέας: Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου
(Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου)
isbn: 960-7449-09-6
Έκδοση Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου 2001

Σχήμα: 150 Χ 230 χιλ.
Σελίδες: 160

«Κατὰ τὴν πολύχρονη διακονία μας στὸ Ἱερὸ Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως διαπιστώνουμε ὅτι πολλοί, ποὺ προσέρχονται νὰ ἐξομολογηθοῦν γιὰ πρώτη φορά, δοκιμάζουν ἀμηχανία ἢ δὲν ξέρουν τί νὰ ποῦν. Εἶναι ἐπίσης γεγονὸς ὅτι ἄλλοι, ἐνῶ ἔχουν καλὴ προαίρεση, ἀπέχουν τοῦ Μυστηρίου ἀπὸ ἄγνοια, φόβο ἢ ντροπή. Πιστεύουμε ὅτι ἡ παροῦσα ἔκδοση θὰ ἀποτελέση γιὰ ὅλους πολύτιμο βοήθημα καὶ πρόσκληση γιὰ μία καλὴ ἀρχή. • Τὸ βιβλίο αὐτὸ δὲν φιλοδοξεῖ νὰ ἐξαντλήση τὸ μέγιστο θέμα τῆς μετανοίας καὶ τῆς πνευματικῆς τελειώσεως. Ἡ πνευματικὴ καθοδήγηση τῆς κάθε ψυχῆς γιὰ τὴν θεραπεία τῶν παθῶν της εἶναι ἔργο τοῦ Πνευματικοῦ, ποὺ δὲν γίνεται μὲ γενικὲς ὁδηγίες καὶ «συνταγές», ἀλλὰ μὲ ἐξατομικευμένο τρόπο παιδαγωγίας, ἀνάλογα μὲ τὴν ψυχοσύνθεση, τὶς συνθῆκες ζωῆς, τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς δυνάμεις τοῦ ἐξομολογουμένου. Ὁ Πνευματικός, μὲ τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπη ποὺ διαθέτει καὶ μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μπορεῖ νὰ διακρίνη πότε θὰ χρησιμοποιήση τὴν οἰκονομία, πότε θὰ ἐπιβάλη κάποιον κανόνα, πότε θὰ δείξη ἐπιείκεια καὶ πότε αὐστηρότητα. Ἔτσι, γιὰ τὸ ἴδιο ἁμάρτημα, μπορεῖ νὰ ἔχουμε πολλοὺς καὶ διαφορετικοὺς τρόπους ἀντιμετωπίσε-ως καὶ θεραπείας. • Τὸ παρὸν πόνημα εἶναι ἕνα ἁπλὸ βοήθημα, βασισμένο στὸν λόγο τοῦ Εὐαγγε-λίου καὶ στὴν ἁγιοπατερικὴ ἐμπειρία καὶ διδασκαλία, στὰ βιώματα τῶν νηφόντων καὶ πολιῶν συγχρόνων Γεροντάδων μας. Ἐπιθυμία καὶ εὐχή μας εἶναι νὰ βοηθήση, μαζὶ μὲ τόσα ἄλλα ἀξιόλογα σχετικὰ βιβλία, τοὺς πολυπληθεῖς προσκυνητές μας, τοὺς συγκλονισμένους ἀπὸ τὸ μετεωρίτικο μεγαλεῖο καὶ τὰ ἱερὰ Κάστρα μας, ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ ἀγωνιζομένους γιὰ τὴ σωτηρία τους προσφιλεῖς ἀδελφούς μας, σὲ μία πιὸ συνειδητὴ προσέγγιση τοῦ σωστικοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως καὶ στὴ βίωση τῆς ἀληθινῆς μετανοίας». • (ἀπὸ τὸν Πρόλογο)

«Τὸ Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως δὲν εἶναι μόνο ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν Θεία κοινωνία, ἀλλά, ὡς δωρεὰ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, εἶναι συγχρόνως πηγὴ εἰρήνης, γαλήνευση ψυχῶν, ἐπίλυση προβλημάτων, εἰσαγωγὴ στὴ νέα ἐν Χριστῷ ζωή, ἀνακαίνιση τοῦ νοῦ καὶ προσθήκη χάριτος. • Στὰ Ἱερὰ Μοναστήρια τῆς Ἁγίας Λιθοπόλεως τῶν Σταγῶν, μὲ ἰδιαίτερο ζῆλο καὶ πνεῦμα αὐτοθυσίας καὶ προσφορᾶς, διακονεῖται τὸ Μυστήριο τῆς Μετανοίας ἀπὸ τοὺς ἔμπειρους καὶ διακρι-τικοὺς Πατέρες τῶν Ἱερῶν Μονῶν... • Ἡ ἐμπνευσμένη ἀπὸ τὴ Χάρη καὶ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καλαίσθητη αὐτὴ ἔκδοση ποιμαντικῆς προσφορᾶς... ἀποτελεῖ πολύτιμο βοήθημα γιὰ ἐξομολόγους καὶ ἐξομολογουμένους καὶ προστίθεται στὴν μέχρι τώρα πλούσια καὶ ἐξαίρετη σὲ ποιότητα καὶ ἐπιστημονικὴ ἀρτιότητα ἐκδοτικὴ δραστηριότητα καὶ παραγωγὴ τῆς Μονῆς. • Διὰ ταῦτα συγχαίρομε ἐκ καρδίας τὸν Καθηγούμενο Ἀρχιμανδρίτη π. Ἀθανάσιο Ἀναστασίου καὶ τὴν περὶ αὐτὸν Ἀδελφό-τητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Μεγάλου Μετεώρου, ἐπευλογοῦμε τὴν ψυχοφελῆ αὐτὴ ἔκδοση καὶ ὁλόψυχα εὐχόμεθα “ἡ κραταιὰ τοῦ Κυρίου χεὶρ νὰ ἀντιλαμβάνηται καὶ νὰ ὁδηγῇ εἰς νομὰς σωτηρίους” τοὺς ἀναγνῶστες τοῦ παρόντος πονήματος τοὺς δὲ κοπιάσαντες νὰ ἀμείβη μὲ οὐράνιες ἀντιδόσεις». • †ὁ Σταγῶν καὶ Μετεώρων Σεραφείμ.

Απο τα Αιώνια Προβληματα του Ανθρώπου Α΄
Τόμος Α΄. Εκλαϊκευμένη ορθόδοξη δογματική
Κόσμος-Άνθρωπος-Θεάνθρωπος
Συγγραφέας: πρωτοπρ. Πολύκαρπος Γρ. Τύμπας (Θεολόγος)
isbn: 960-7146-55-7
Α΄ Έκδοση: 1997
Σχήμα: 140 Χ 205 χιλ.
Σελίδες: 224

Ὑπάρχουν πρόβλήματα μὲ τὰ ὁποῖα ἀσχολήθηκαν καὶ ἀσχολοῦνται οἱ ἄνθρωποι κάθε ἐποχῆς, ἀλλὰ καὶ κάθε ἡλικίας καὶ τάξεως. Τόσο οἱ πρωτόγονοι, ὅσο καὶ οἱ πολιτισμένοι. Τὰ ἴδια προβλήματα ἀπασχολοῦν καὶ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο τῆς ἀτομικῆς καὶ διαστημιτικῆς ἐποχῆς. Εἶναι τὰ αἰώνια προβλήματα: Θεός, Κόσμος, Ἄνθρωπος, Θεάνθρωπος. Παράλληλα μὲ αὐτὰ ὑπάρχουν κι ἐκεῖνα ποὺ ἀφοροῦν στὴν ἠθικὴ συμπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὰ ὁποῖα ἀπορρέουν ἀπὸ τὸν ἔμφυτο ἠθικὸ νόμο καὶ κυρίως ἀπὸ τὸν Νόμο τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Ἀγάπης. Σχετίζονται μὲ τὰ καθήκοντα τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεό, πρὸς τὸν πλησίον του καὶ πρὸς τὸν ἑαυτό του. Τὰ αἰώνια αὐτὰ προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου συνοψίζονται σὲ δύο τίτλους: «Τί πιστεύουμε;» (Δογματική) καί, «Τί πρέπει νὰ πράττουμε;» (Ἠθική). Στὸν πρῶτο τόμο προσεγγίζονται, μὲ ἐκλαϊκευμένο τρόπο, τὰ προβλήματα τῆς Δογματικῆς: Ὑπάρχει Θεός; Τί εἶναι στὴν οὐσία του ὁ Θεός; Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ μόνος του νά φθάσει στὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ; Πῶς δημιουργήθηκε ὁ κόσμος, τὸ σύμπαν; Τί λέγει σχετικὰ ἡ Ἐπιστήμη καὶ τί ἡ Ἁγία Γραφή; Τί εἶναι ἡ ζωή; Ὑπάρχει αὐτόμα‐τη γέννηση τῆς ζωῆς;  Ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου; Ὁ προορισμός του ποιός εἶναι;  Ἡ ψυχὴ εἶναι ἀθάνατη; Ὑπάρχει πέραν τοῦ τάφου ζωή; Τί εἶναι ἡ κόλαση; Τί εἶναι ὁ παράδεισος; Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ σωθεῖ ἀπὸ μόνος του; Ὑπάρχουν ἄγγελοι; Γιατί ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος; Ποῖο τὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου; Γιατί ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι «σημεῖον ἀντιλεγόμενον;» Ποῖο τὸ ἔργο καὶ ἡ ἀποστολή του; Ἀναλήφθηκε ὁ Χριστός; Πότε θὰ γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ἡ συντέ‐λεια τοῦ κόσμου; Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι θεόπνευστη; Τί εἶναι ἡ Ἱερὰ Παράδοση; Ποῖο τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας; Τί εἶναι ἡ Θεία Χάρις; Σὲ αὐτὰ καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα ἐρωτήματα καὶ ἀπορίες δίνει ὑπεύθυνη ἀπάντηση αὐτὸ τὸ βιβλίο. Μελετώντας το ὁ ἀναγνώστης θὰ ἔχει πλήρη εἰκόνα τοῦ τί πρέπει νὰ πιστεύει καὶ πλήρη γνώση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Θὰ αἰσθάνεται ὄντως ἐλεύθερος ἄνθρωπος, «πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας». Ὁ Κύριος εἶπε: «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς». Εἶναι καθῆκον κάθε πιστοῦ Χριστιανοῦ νὰ γνωρίζει καλὰ τὸ περιεχόμενο τῆς πίστεώς του, νὰ τὸ ὁμολογεῖ «εὐκαίρως ἀκαίρως», νὰ τὸ βιώνει καὶ νὰ καθοδηγεῖ κάθε πλανόμενο αἱρετικὸ «εἰς ὁδὸν σωτηρίας».

Από τα Αιώνια Προβλήματα του Ανθρώπου Β΄
Τόμος Β΄. Εκλαϊκευμένη ορθόδοξη ηθική

Συγγραφέας: πρωτοπρ. Πολύκαρπος Γρ. Τύμπας (Θεολόγος)

isbn: 960-7146-54-3
Α΄ Έκδοση: 1998
Σχήμα: 140 Χ 205 χιλ.
Σελίδες: 256

Στὸν δεύτερο τόμο ἀναλύεται τὸ τί πρέπει νὰ πράττουμε στὴν παροῦσα ζωή, ὥστε νὰ ἔχουμε καὶ «καλὴν ἀπολογίαν ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ», γιατὶ ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶναι μονάχα πίστη ἀληθινή, ἀλ‐λὰ καὶ ὀρθὸς τρόπος ζωῆς. Ὀρθοδοξία σημαίνει καὶ Ὀρθοπραξία. Ὀφείλουμε νὰ ζοῦμε «σωφρόνως, δικαίως καὶ εὐσεβῶς ἐν τῷ νῦν αἰῶνι» καὶ νὰ εἴμεθα «τὸ ἅλας τῆς γῆς καὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου». Θρησκεία χωρὶς ἠθικὴ δὲν ἐπιτελεῖ τὸν προορισμό της, ποὺ ἀποβλέπει στὴν ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν ἅγιο Θεό. Ἀλλὰ καὶ ἠθικὴ χωρὶς θρησκεία δὲν νοεῖται, διότι ἀ‐ποδυναμώνεται καὶ καθίσταται τελικῶς στεγνὴ ἠθικολογία. Μὲ ἄλλα λόγια δὲν ἀρκεῖ μόνον ἡ πίστη (τὸ δόγμα), ἀλλὰ χρειάζεται καὶ ἡ πράξη (ἡ ἠθική).
«Διεξελθόντες δὲ τὰ πλείονα τῶν πεντήκοντα κεφάλαια τοῦ τόμου διεπιστώσαμεν εὐχαρίστως τὴν ἐπιτυχῆ ὑπὸ τῆς Αἰδεσιμολογιότητος ὑμῶν ἐ‐κλαΐκευσιν δογματικῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως ἡμῶν εἰς χρῆσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, διὸ καὶ προαγόμεθα ἵνα ἐν ἱκανοποιήσει πολλῇ διὰ τῶν μετὰ χεῖρας πατριαρχικῶν ἡμῶν Γραμμάτων εὐχαριστήσωμεν αὐτῇ θερμῶς ἐπὶ τῇ ὑποβολῇ καὶ ἅμα συγχαρῶμεν ἐπὶ τῇ ἀκαμάτῳ συγγραφικῇ προσφορᾷ, συντελούσῃ εἰς τὴν διαφώτισιν τῶν εὐσεβῶν Χριστανῶν». Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος
«Εἰς τὰς σελίδας τοῦ βιβλίου σας ὁ καλοπροαίρετος ἀναγνώστης βρίσκει σοβαρὲς καὶ τεκμηριωμένες ἀπαντήσεις σὲ μεγάλα καὶ ἀμείλικτα ἐρωτηματικὰ τῆς ζωῆς. Ὁ ἄνθρωπος τῆς κάθε ἐποχῆς ταλανιζόταν γύρω ἀπὸ τὶς ἔννοιες Θεός, ἄνθρωπος, κόσμος, σωτηρία. Τὸ βιβλίον σας προσφέρει γόνιμες καὶ οὐσιαστικὲς ἀπαντήσεις ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς χριστιανικῆς ἀποκαλύψεως, τῆς ἐκ μέρους τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ φιλάνθρωπης φανέρωσης τῆς ἀλήθειας τῶν πραγμάτων. Γι’ αὐτὸ χάρηκα τὸ βιβλίον σας, τὸ ὁποῖο καὶ μὲ ἐνθουσιασμὸν συνιστῶ...».
Ὁ Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἀρχιεπίσκοπος κ.κ. Χριστόδουλος

Διαμάντια καὶ Χαλίκια
52 Κηρύγματα
Πνευματικῆς Οἰκοδομῆς
isbn : 978-960-6683-36-7
Α' Έκδοση:
Σχήμα: 130 Χ 205
Σελίδες: 240

Βρισκόμαστε ὅλοι σὲ μιὰ πνευματικὴ «νιρβάνα», ποὺ εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς «θεολογικῆς» σκέψεως ἡ ὁποία βασίζεται στὴν κακῶς νοουμένη ἀπόλυτη ἐλευθερία τοῦ προσώπου καὶ τοῦ ἤθους. • Νομίζουμε ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μόνον Ἀγάπη, ἐνῶ ὅλοι οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας τονίζουν ὅτι εἶναι καὶ δικαιοσύνη. • Νομίζουμε ὅτι οἱ ἁμαρτίες μας εἶναι ἁπλῶς ἀστοχίες καὶ κακιὲς στιγμὲς τῆς ζωῆς μας, χωρὶς περαιτέρω πνευματικὲς ἐπιπτώσεις, ἐνῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει ὅτι «τὰ ὀψόνια τῆς ἁμαρτίας, θάνατος ἐστί». • Τὴ λέξη «διάβολος» φοβόμαστε νὰ τὴν προφέρουμε, ἐνῶ, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, πρέπει νὰ φέρουμε συνεχῶς τὰ τεχνάσματά του στὴν ἐπιφάνεια, γιατὶ αὐτὸς δουλεύει ὅλο τὸ εἰκοσιτετράωρο χωρὶς ἀργίες καὶ διακοπὲς γιὰ τὸν θάνατο τῆς ψυχῆς μας! • Τὰ κηρύγματα περὶ μετανοίας εἶναι σπάνια, γιὰ νὰ μὴν ταράξουμε τὴν ψυχικὴ ἠρεμία τῶν πιστῶν καὶ τοὺς δημιουργήσουμε τύψεις. Ὅλο τὸ εὐαγγέλιο, ὅμως, συνοψίζεται στὴν λέξη «μετάνοια». • «Ἡ θέληση νὰ νικήσουμε ὁποιοδήποτε πάθος μας εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ μετανοεῖ.
Δίχως πίστη καὶ μετάνοια δὲν ὑπάρχει σωτηρία».

Αγοριτσα, Δέσποινα Ἀπ. (Δρ Θεολογίας)

Ὁ Χριστὸς Κτιστὸς καὶ Ἄκτιστος.
Ἕκτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος.

Διαστασεις: 170 x 240 χιλ. Σελιδες: 432 Βιβλιοδεσια: Χαρτόδετο isbn: 978-618-5008-03-1

Κεντρικὸ ζήτημα τῶν ἐργασιῶν τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἦταν τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στὸ σημερινὸ κόσμο κείμενα, λόγοι καὶ σκέψεις ἐπιχειροῦν νὰ Τὸν ἐντάξουν σὲ συστήματα φιλοσοφικῶν θεωριῶν ἢ θρησκευτικῶν ἐμπειριῶν μὲ τὸ αἰτιολογικὸ ὅτι Αὐτὸς εἶναι «τὰ πάντα ἐν πᾶσι».

Εὐθύνη τῶν Συνοδικῶν Πατέρων ἦταν νὰ χαράξουν τὴ διακριτὴ γραμμὴ μεταξὺ ὀρθοδοξίας καὶ κακοδοξίας καὶ νὰ ὑποστηρίξουν ἕνα πλέγμα σχέσεων μεταξὺ κτιστοῦ καὶ Ἀκτίστου, τὸ ὁποῖο ἀπαραίτητα θὰ ἔπρεπε νὰ ἀνταποκρίνεται πρὸς τὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ πρὸς τὴν «ἐκ τοῦ μὴ ὄντος» δημιουργία, ποὺ δηλώνουν τὴν ἀπόσταση Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου καὶ συνάμα τὴ μεταξύ τους σχέση.

Παράλληλα μὲ τὴν αὐστηρὴ στάση τους ἀπέναντι στὴν ἑρμηνευτικὴ μέθοδο, οἱ Πατέρες στάθηκαν καὶ ἀπέναντι στὸν Αὐτοκράτορα καὶ ἀπέρριψαν κάθε θολογικὴ προσποίηση χάριν, δῆθεν, τῆς ἑνότητας τῆς αὐτοκρατορίας. Ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος καμμία αὐτοκρατορικὴ ἀπόφαση δὲν ἴσχυσε, ὥστε νὰ νὰ κάνει τὸν Χριστὸ περισσότερο Θεὸ καὶ λιγότερο ἄνθρωπο, πράγμα ποὺ σημαίνει ὅτι, καθὼς οἱ αἰῶνες ἀπέδειξαν, τὸ δόγμα δὲν ἔχει ἀφεντικό.